I wanna take you back to a time I’m not very proud of. Still I’m going to share it with you. We all have our issues and struggles. Trust me, you’re not the only one. The reason it does feel like that is because we often hide our “darker side” from the rest of the world. This leaves us all feeling alone and to afraid to share our personal struggles. To show you that all those perfect looking lives on social media aren’t that perfect after all I’m sharing my personal story. So here’s what I used to struggle with a lot; Binge eating.

Yes you read that right; binge eating. We all know those moments on the couch when suddenly that entire pack of cookies is gone. Not great of course but that’s not what I mean with binge eating. In my case I ate thousands of calories in just a short amount of time. Did I enjoy this? Absolutely not. Almost obsessively I HAD to eat more and more. It even went so far that when I’d eaten everything I liked, I started eating things I didn’t even like. Only to be able to push food into my mouth.

And if we didn’t have anything at home? No problem! On my way to work I would enter all supermarkets and bought something at every single one of them. By the time I’d arrive at the next one I’d already eaten my previous purchases. I’d end up behind my desk feeling like I was gonna throw up. But hey, thankfully I’d bought some extra’s to put in my desks drawers to I’d have some snacks to enjoy during the day. (or in my case; stuff into my mouth as fast as possible)

There was that time I had halve a cake for breakfast, 8 grilled cheese sandwiches as night “snack” and that time walked home and bought something at every McDonalds I passed. I even took a longer route just so I’d pass one more McDonalds. I ended up crawling home due to my stomach ache but did stop at the supermarket to buy myself some more “treats”.

My body easily holds on to water weights so after a day like that I was suddenly 3 kgs heavier. Since I’d already “ruined” everything I just continued eating ridiculous amounts of food the days after. I compensated this by eating almost nothing those days later I’d finally found my self control again. So some days I ate way to much, and other days I ate way too little. Extremely unhealthy and I don’t recommend doing this at all!

What played a big part in this was in my case my gluten, lactose and soy intolerances. During my binges I would eat anything I normally could’t eat due to these intolerances. So the foods I was eating were actually making me sick.

This is also how the bingeing started. Some people consciously choose not to eat certain products. I had to because of my intolerances but I didn’t want to. The fact that it wasn’t my own choice made it really difficult to accept it. I tried tons of things; bought good substitutes and tried out intolerance proof recipes, but it always turned out as a huge disappointment. It felt like I couldn’t eat anything I liked anymore and this made me miserable. Currently I’ve found a much better balance in this but I still find it difficult not to be able to eat all those things I really love.

I’m also very aware of what were the triggers of these binges; the lack of understanding from others for my intolerances. Don’t get me wrong, I’m not trying to blame others at all. In the end I was the one who couldn’t deal with the temptation. At werk I was offered foods I couldn’t eat on a daily basis. Each time I had to say no. Some days there was even a delicious smelling hot lunch standing on my desk which I sadly had to remove because I just couldn’t eat it. Somedays I would break at the end of the day. When everyone was gone I started eating all those things they’d been offering me.

Also eating at others was a trigger. Cause yes I can eat chicken and potatoes, but no not cooked in liters of butter #lactoseintolerance. People just didn’t understand what I could or couldn’t eat or sometimes they just didn’t care. So there I was sitting in front of a meal I knew would make me sick. Yet I was to polite to say I wound’t eat it. For me the “I’m gonna feel sick anyway so I can just as well eat all the things I like” was a main trigger. If I’d eaten at someone’s I felt like I could just as well eat an entire pizza, a pint of Ben&jerries, cookies and in the end everything edible. These binges started to become a habit and with each binge I needed less and less triggers to get to the next.

I felt super embarrassed and was great at hiding it all. I’d hid the endlessly long receipts from the supermarket and made sure all food wrappers were gone before anyone could see them. I felt terrible about having zero self-control and was also super disappointed in myself.

Although I find this difficult to share I decided to do it anyway. Please believe me when I say that we all have our problems. Don’t be to afraid or ashamed to share them. Just know that if you’re struggling it’s totally okay to talk about it with someone! You’re not weak or a coward when you tell someone that you need help. Doing this is actually really brave and strong! But I’m gonna stop throwing cliches around now. Or wel, one more; Just know you’re never alone, others are there for you!

Anyway, this post has become way to long. If you have any more questions or want some tips on how to deal with bingeing let me know! I’ll write another blogpost about it if you guys would like that.

Take care!

XX Imre

Nederlands

Ik wil je meenemen naar een tijd waar ik niet heel trots op ben. Toch ga ik dit wel met jullie delen. We hebben allemaal onze issues en struggles. Ja geloof me, je bent niet de enige. De reden waarom dit vaak wel zo voelt is omdat we vaak onze “donkere” kant verborgen houden van de rest van de wereld. Dit maakt dat we ons heel alleen kunnen voelen en bang zijn om onze persoonlijke struggles te delen. Om jou te laten zien dat al die perfecte social media levens helemaal niet zo perfect zijn deel ik mijn verhaal. Waar ik dan zo mee gestruggeld heb? Eetbuiten.

Ja je leest het goed; eetbuien. We kennen allemaal wel van die momenten dat je voor de bank zit en “huh” ineens is mn hele pak met koekjes op. Beetje jammer natuurlijk maar dat is niet wat ik bedoel als ik het over eetbuien heb. In mijn geval at ik duizenden calorieën in een hele korte tijd. Genoot ik hiervan? Absoluut niet. Bijna obsessief MOEST ik meer en meer eten. Het ging zelfs zo ver dat als alles wat ik lekker vond op was, ik dingen at die ik niet eens lustte. Gewoon puur om het naar binnen stouwen van voedsel.

Hadden we niks in huis? Geen probleem! Onderweg naar mn werk liep ik elke Albert Heijn af en kocht dan ook in elke vestiging wel iets wat dan weer op was als ik bij de volgende aankwam. Kotsmisselijk zat ik dan op kantoor. Maar hee, gelukkig had ik ook nog wat extra’s gekocht om in mijn bureau lades te stoppen om tussendoor op te knabbelen. (aka in 2 seconden naar binnen te douwen)

Zo at ik eens een halve taart voor ontbijt, 8 tosti’s als avond “snack” en was er ook die keer dat ik onderweg van het station naar huis elke McDonalds afliep om er wat te kopen. Ik liep zelfs een beetje om zodat er nog een McDonalds op mijn route zou liggen. Uiteindelijk kroop ik naar huis door de buikpijn maar maakte toch nog een pitstop bij de AH om nog meer “lekkers” in te slaan.

Mijn lichaam houd heel snel vocht vast dus na zo’n dag was ik ineens 3 kilo zwaarder. Aangezien ik alles dan toch al “verpest” had ging ik de volgende dag gewoon verder met het eten van belachelijke hoeveelheden. Dit compenseerde ik dan door een aantal dagen later als ik eindelijk weer wat zelfcontrole had veelte weinig te eten. De ene dag at ik dus te veel, en de andere dag at ik te weinig. Ontzettend ongezond en ik raad je ten sterkste af om na een dag van “slecht” eten ineens heel weinig te gaan eten!

Wat bij mij een grote rol speelde was mijn gluten, lactose en soja intolerantie. Tijdens mijn binge buien at ik alles wat ik normaal gesproken niet kon eten door mijn intoleranties. Ik werd dus ook echt ziek van het eten dat ik at.

Dit is ook hoe de eetbuien bij mij begonnen zijn. Sommigen mensen kiezen heel bewust voor het niet eten van bepaalde dingen. Ik moest door de intoleranties maar wilde niet. Het feit dat dit niet mijn eigen keuze was maakte het heel moeilijk om dit te accepteren. Ik probeerde van alles; kocht goede vervangers en probeerde intolerantie proof recepten uit, maar dit waren altijd ontzettende teleurstellingen. Voor mijn gevoel mocht ik niks meer eten wat ik lekker vond en dit maakte me diep ongelukkig. Inmiddels heb ik hier wat meer een balans in gevonden maar ik vind het soms nog steeds heel lastig.

Ik weet ook heel goed wat de trigger van deze eetbuien was; het onbegrip van anderen voor mij intoleranties. Hiermee probeer ik anderen niet de schuld te geven hoor, ik was uiteindelijk de gene die de verleiding niet aankon. Op het werk werden me dagelijks dingen aangeboden die ik niet mocht eten. Telkens weer moest ik nee zeggen of de warme lunch die voor mij gehaald was van mijn bureau verwijderen ook al rook die oh zo lekker. Soms brak ik dan aan het eind van de dag. Als iedereen dan weg was begon ik met het eten van alles dat me die dag was aangeboden.

Ook bij anderen eten was een trigger. Want ja ik mocht best kip en aardappelen eten, maar nee niet gebakken in een liter boter #lactoseintolerantie. Anderen snapte niet wat ik wel of niet mocht of er werd gewoon geen rekening mee gehouden. Daar zat ik dan voor een maaltijd waarvan ik wist dat ik er ziek van zou worden, maar ik was te beleefd om het niet te eten. Bij mij zat het heel sterk in de “ik word toch al ziek dus nu kan ik net zo goed de dingen eten die ik zo ontzettend lekker vind”. Als ik dan bij iemand gegeten had vond ik dat ik dan ook nog wel een hele pizza, een bak Ben &Jerries, een pak koekjes en tot slot alles wat ik tegenkwam kon eten. Het kwaad was immers al geschied dus nu kon ik maar het beste al die lekkere dingen eten die ik niet meer “mocht” eten. Uiteindelijk werden de eetbuien bijna een gewoonte en had ik veel minder triggers nodig om ze op te wekken.

Ik schaamde me heel erg en hield alles dus ook super goed verborgen. Ik verstopte de eindeloos lange AH bonnen vol met ongezond voedsel en zorgde ervoor dat alle verpakkingen al weggegooid waren voordat iemand ze kon zien. Ik vond het zo erg dat ik nul zelfcontrole had en ik was vooral ook ontzettend teleurgesteld in mezelf.

Alhoewel ik het lastig vind om dit te delen heb ik het toch gedaan. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat we dus allemaal onze problemen hebben. Wees dus ook niet te bang of beschaamd om deze te delen. Weet dat als je niet lekker in je vel zit het helemaal oké is om dit aan te geven en om hier met iemand over te praten! Je bent niet laf of zwak als je aangeeft hulp nodig te hebben. Het aangeven van zoiets is juist heel dapper! Ik zal nu ophouden met het gooien van cliche’s. Naja, nog eentje; weet dat je er nooit alleen voor staat!

Maar goed, deze post is inmiddels al veelste lang geworden. Als je nog meer vragen hebt of graag tips wilt over hoe je om kunt gaan met eetbuien laat het vooral weten! Dan schrijf ik daar nog een blogpost over.

Zorg goed voor jezelf!

XX Imre